De grande finale van een vakvrouw
The godmother van trotse kappers
Yvonne de Boer neemt afscheid. Een powervrouw die niet alleen een rasondernemer is met grote liefde voor het kappersvak, maar ook zich met waanzinnig veel energie inzette voor anderen. “Nadat ik bij het televisieprogramma van Paul de Leeuw over Stichting Haarwensen vertelde, had ik binnen een week vijf kilo haar opgehaald.”
“Het neerleggen van mijn kappersschaar en het overdragen van de salon; het voelt als een grote finale,” vertelt Yvonne. Vijftig jaar geleden begon ze in het kappersvak terwijl dat niet per se haar plan was. “Ik kwam uit een Amsterdams probleemgezin en werd op mijn vijftiende van school gestuurd. Mijn moeder – die in de tuin door de buurjongen werd geknipt – was furieus toen ik het vertelde. Die buurjongen zei meteen dat hij wel een baan voor mij wist bij een kapsalon in de Vondelstraat. Om de boel te sussen, ben ik dat gaan doen.”
Ziekenhuiswereld
En wat bleek? Yvonne had talent! In de Amsterdamse zaak knipte ze vermogende Amsterdammers en bekende Nederlanders. “Maar het was een hoop poeha en daar had ik na een aantal jaar geen zin meer in.” Ze ging bij een buurtwinkel werken, maar werd gevraagd om als bedrijfsleider in een salon bij het VU-ziekenhuis te beginnen. “Het leek mij een uitdaging om als bedrijfsleider aan de slag te gaan, maar dacht ook: ‘Werken als ziekenhuiskapper met allemaal oude en zieke mensen, dat klinkt niet heel vrolijk.’ Vanaf de eerste dag vond ik het fantastisch. Het was een hoogstaande salon en het publiek dat er kwam varieerde van patiënten tot chirurgen, professoren en ander ziekenhuispersoneel. Dit was het voor mij helemaal. Ik kan goed met mensen omgaan en deze wereld – daar paste ik in.”
Eigen salon
Op haar 24e werd Yvonne benaderd voor een selectieprocedure om een eigen salon in het AMC te beginnen. “Er waren dertig gegadigden, maar ik was de enige met ziekenhuiservaring en kreeg de baan. Ik had geen geld of diploma’s, maar ik ben in het diepe gesprongen. Ik heb Lydia, mijn oude stagiaire, gebeld om te vragen of ze met mij wilde werken. Zij had bakken talent en we hebben samen de salon opgebouwd tot de high end salon die het nu is met zeven medewerkers.” Hoe Yvonne het werken in een ziekenhuis ervaart? “In het AMC werken negenduizend mensen en vooral het personeel komt bij ons. Je ziet dat patiënten zo snel mogelijk weer naar huis gaan. Ook richten wij ons op het maken van haarwerken, dat is denk ik wel voor vijftig procent wat wij doen.”
Stichting haarwensen
Door de jaren heen is Yvonne veel extra dingen gaan doen. Als haar grootste succes noemt ze de oprichting van Stichting Haarwensen in 2007. “In de salon verkopen we haarwerken. Ik kwam op de kinderafdeling waar zes kindjes op een kamer lagen. Een meisje kreeg een prachtige pruik, haar ouders konden dat betalen. De andere kinderen hadden een mutsje op of een slecht zittende Albert Cuyp markt pruik. Dan ben je zo klein en ziek en maak je zoveel ellende mee! Ik gunde die kinderen ook gewoon een mooie pruik. Nadat ik bij het televisieprogramma van Paul de Leeuw over Stichting Haarwensen vertelde, had ik binnen een week vijf kilo haar opgehaald. Inmiddels zijn er dertig steunpunten door het hele land waar kinderen een pruik kunnen laten aanmeten en hebben we tweeduizend kinderen kunnen helpen. Ik herinner me nog dat ik Gerard Joling op een evenement tegenkwam. Ik ben op hem afgestapt met de vraag of hij bij de officiële start van Stichting Haarwensen in het Máxima Kinderenziekenhuis wilde zijn. Dat vond hij hartstikke leuk. Stond hij daar – een paar dagen later – in een met glitters versierd Stichting Haarwensen t-shirt. Iets voor elkaar krijgen, kan soms zo simpel zijn. Dat ik het niet voor mezelf vraag, maakt het wel makkelijk om op mensen af te stappen. Van artsen hoorde ik weleens dat ze een haarwerk als bij zaak zien, terwijl het voor patiënten zo’n verschil kan maken in hoe ze zich voelen. Daarom besloot ik in 2005 een groot symposium te organiseren in het AMC – om uitleg te geven over haarwerken, een forensisch specialist gaf een waanzinnige presentatie en er waren haarshows.”
Trots op het vak
Yvonne heeft tijdens haar carrière geprobeerd om een trots gevoel bij andere kappers te stimuleren. Waarom vond ze dat zo belangrijk? “Ooit ben ik bij een kappersshow geweest en Paul de Leeuw was daar spreker. Hij kwam het podium op en grapte: ‘Zo, wie van jullie heeft de mavo afgemaakt?’ Dat zette mij aan het denken. Kappers hebben vaak weinig zelfvertrouwen en dan wordt er door de maatschappij vaak ook nog heel denigrerend over hun vak gedaan. Dat vind ik jammer. Zelf kom ik uit een arm gezin en heb mijn school niet afgemaakt, maar ben wél een trots op mijn vak en wat ik doe. Ik besloot een platform op te zetten, Trotse Kappers, om gezamenlijk die vaktrots uit te dragen.
Het leek mij wel een geinig plan om de Heineken Music Hall voor één avond af te huren. Dat lukte en was waanzinnig – één groot feest met artiesten en een paar duizend kappers! Daarnaast liet ik voor Trotse Kappers een website bouwen, kleding maken en sponsoren hebben hun nek uitgestoken. Heel bij zonder. Maar helaas wilden kappers wel, maar ze wilden er zelf liever niets voor doen. Alleen die kar trekken, dat ging niet. Jammer, maar ik heb het met goede wil gedaan en heb geen spijt.”
Innerlijke kracht
Je wordt door velen gezien als powervrouw. Waarom is dat denk je? “Ik schroom niet om voor mensen op te komen, ga op mijn doel af en deins niet snel ergens voor terug; misschien dat mensen dat bedoelen met powervrouw? Ik ben niet onder de indruk van iemands ‘status’. Het gaat er voor mij om dat je een fijn en mooi mens bent. Ik ben heel direct en wat je ziet is wat je krijgt; daar kunnen mensen van schrikken. Ik kan niet tegen dubbele agenda’s en oneerlijkheid. Als ik daarmee in aanraking kom, zeg ik er iets van.”
Haar struikelblok? “Bij mij moet je niet aankomen met administratie. Het zit gewoon niet in mij n pakket en wil er ver van wegblijven. Dat wil niet zeggen dat ik zakelijk een blinde vlek heb, integendeel; ik zet zo een solide verdienmodel op. Gelukkig weet ik heel goed wat ik minder goed kan en weet de juiste mensen om mij heen te verzamelen om daarmee te helpen. Verder kan ik geen ruzie maken waardoor ik akkefietjes weleens laat gebeuren. ‘Laat maar’, denk ik dan. Ik wil geen ruzie, hou ik niet van.”
Toekomst
“Het televisieprogramma Kruispunt maakte twee uitzendingen over mij n salon. Mijn salon hangt van empathie aan elkaar en daar ben ik heel trots op. Dat je er voor iemand kan zijn die zijn of haar hoofd moet kaalscheren door de uitwerkingen van de chemo. Als ik voor iemand een mooie pruik kan regelen, ben ik net zo gelukkig als die mensen zelf. Mijn prachtige bedrijf heb ik onlangs verkocht aan een multinational, waarbij mijn medewerkers de salon op hun eigen manier kunnen blijven draaien. Verder deze zomer doe ik even niets. Ik ben net 65 geworden, maar voel me nog 40. Ik heb altijd een actief leven gehad en hou van uitdagingen. Het is fijn dat ik nu financieel onafhankelijk ben en rustig kan bekijken wat voor fantastisch leuks er op mijn pad gaat komen. In mijn hoofd heb ik alweer allemaal ideeën!”
Hart voor de branche
Naast alles wat Yvonne als ondernemer heeft gedaan en naast haar tomeloze inzet voor Stichting Haarwensen, heeft deze bezige bij zich ook altijd met veel energie ingezet voor de kappersbranche. Een kleine greep uit haar werkzaamheden:
- Ze was lid van de BAC Sociaal Beleid en maakte meerdere keren deel uit van de werkgeversdelegatie bij de onderhandelingen over de kappers cao;
- Yvonne was van lid van het ANKO bestuur, het bestuur van het O&O fonds en bestuurslid bij het Branche Platform Kappers en Stichting Stook;
- Ze was lid van de Commissie Educatie binnen de ANKO Sectie Haarwerken en al voor de oprichting van de sectie (2012) zeer actief betrokken bij de professionalisering van deze beroepsgroep via de Commissie Haarwerk
Yvonne’s tips voor startende ondernemers
- Zorg dat je een goed financieel- en ondernemersplan maakt.
- Zoek een ondernemer met goed zakelijk instinct en vraag of hij/zij je wil coachen.
- Ga met betrekking tot je administratie niet zelf het wiel uitvinden. Vind een professional die je hierbij kan helpen.
- Wees alert: de belastingdienst laat je de eerste drie jaar met rust, maar dan komen ze innen. Zorg dat je klaar bent voor je eerste btw-aanslag.
- Inzet is belangrijk; het is buffelen in het begin, keihard werken en opbouwen.
