Een verhaal over boksen, bowlen en doorzetten

Rodney Ernst (48) houdt van dóén, is vindingrijk en niet voor een gat te vangen. Hij is kapper, ondernemer en haarwerker. Daarnaast runt deze echtgenoot en vader van vier kinderen zijn eigen boksschool en bowlt fanatiek in de late avonduurtjes. Naast successen kent hij ook tegenslagen: hij stopte tot twee keer toe met zijn salon, maar vond elke keer de kracht om door te blijven gaan.

Op het afgesproken tijdstip van het interview laat Rodney weten: “Ik stap nú op de motor, ben aan het rennen en vliegen. Sorry voor het ongemak, ik bel je zo!” Naast zijn werk als kapper en haarwerker, heeft hij ook een boksschool in Rotterdam. Zelf bokste hij vroeger op hoog niveau, maar nu traint en coacht hij beginnende boksers en professionals. Elke ochtend – voordat hij de deuren van zijn salon opent – geeft hij daar les. Ondanks dat hij eigenlijk altijd druk is, klinkt hij monter en is hij bereid te vertellen over zijn opmerkelijke carrière en ervaringen als startend haarwerker.

(Tekst loopt door onder de video)

Handig met de naaimachine

Zijn salon Hairfx in Rotterdam-Noord heeft hij nu bijna vijf jaar en runt hij samen met zakenpartner Benz Siriwipha Manjai. Hij heeft haar vroeger opgeleid en kent haar al twaalf jaar. “Ik ben creatief en bedenk de plannen, maar we doen het samen. Ik kon deze salon ook in m’n eentje opzetten, maar Benz voelt als familie. Het is fijn om het samen met haar te doen.”

De salon trekt een grote verscheidenheid aan mensen, vertelt Rodney. “Klanten met Europees haar, mensen met black hair, weaveklanten, echt iedereen komt hier. Die diversiteit vind ik het allerleukste aan het kappersvak, daardoor blijft het werk steeds een uitdaging en wordt het nooit saai.” Weaven en het maken en zetten van weavebanen doet hij al jaren. “Ik kan goed met de naaimachine overweg en stik zelf met grote precisie hoge kwaliteit weavebanen op elkaar die ik met microringen in het haar zet. Klanten met alopecia vragen soms ook naar volledige haarwerken en of dat vergoed wordt. Dat kon ik tot voor kort niet aanbieden, heel jammer. Ik wil mensen graag helpen.”

Vakwerk

Rodney ging zich hier verder in verdiepen en besloot het traject in te gaan om ANKO erkend haarwerkspecialist te worden. Hij volgde de cursus basishaarwerker en vond dat heel erg leuk. “Je leert dan de basis van het vak.” Verder bracht het traject volgens hem ook veel geregel met zich mee. “Een code aanvragen voor de verzekering, formulieren invullen en de schriftelijke toets doorlopen van de ANKO Sectie Haarwerken,” somt Rodney op. Hierna zal er nog een toets op de locatie plaatsvinden en daarna kan hij pas ANKO erkend haarwerkspecialist worden. Zijn collega Benz neemt een deel van het administratieve werk voor haar rekening en Rodney begeleidt de klanten en maakt de haarwerken.

Of hij deze stap als een businessbooster ziet? “Ja, zeker! Er zijn altijd mensen die een haarwerk nodig hebben. Ik werk samen met een bedrijf waarvoor ik de haarwerken kleur. Daar kan ik nu veel meer mijn eigen business van maken,” licht Rodney toe. Belangrijk vindt hij het om alle tijd te nemen – voor zijn klanten en ook voor zichzelf. “Mijn doel is om echt vakwerk af te leveren van de beste kwaliteit. En dat is niet de volgende dag af. Dat communiceer ik ook naar mijn klanten. Heerlijk vind ik het, om op een rustig moment aan haarstukken te werken.”

Fouten maken mag

Naar eigen zeggen rolde Rodney per ongeluk het kappersvak in. “Vroeger hadden we thuis geen geld voor de kapper. Gelukkig was ik handig; ik knipte het haar van al mijn broers.” Als tiener begon Rodney – naast zijn school – in de kapsalon van een kennis. Hij werkte vervolgens jarenlang als kapper bij Collors Hairstylers in Den Haag, maar hij was op een gegeven moment toe aan iets anders (“alleen maar heren knippen werd saai”) en ging het leger in, waar hij overigens ’s avonds zijn legermaten knipte.

Na anderhalf jaar besloot hij het kappersvak weer in te gaan en opende op zijn 27e zijn eigen salon in Rotterdam. “In deze tijd heb ik als ondernemer alles verkeerd gedaan, wat ik maar verkeerd kon doen”, zegt Rodney over deze periode in zijn carrière. “Vanaf het begin had ik een goede omzet, maar ik keerde mezelf geen loon uit, leefde uit de kas. Ik had helemaal geen financieel plan. Aan het eind van de maand moest ik elke keer weer kijken hoe ik de huur kon betalen. Na vijf jaar ben ik gestopt. Toen heb ik anderhalf jaar in een enorme dip gezeten. ‘Ik kan niet eens een kapsalon draaiende houden’, dacht ik steeds. Ik voelde me een mislukkeling en achteraf gezien was ik depressief. Uiteindelijk moet je jezelf bij elkaar rapen. Doorgaan. Iedereen kan fouten maken, alleen ik rekende het mezelf heel zwaar aan.”
Samen met een vriend begon hij een nieuwe salon Chiq le Frique. “Hij was zakelijk sterk en ik deed de creatieve kant. Dat ging elf jaar goed totdat hij productie wilde gaan draaien: klanten moesten snel en heel efficiënt geknipt worden. Dat kon en wilde ik niet. Toen ben ik in 2018 gestopt en Hairfx begonnen.”

Boksen

De dagen van Rodney zijn vol. In de vroege ochtend boksles geven en vanuit daar op de motor naar de salon. “Tijdens het avondeten probeer ik thuis te zijn, daarna ga ik weer naar de boksschool.” Hij beaamt dat het lange dagen zijn. “Maar ik zie het allemaal niet als werk, dan is het ook niet zwaar.” Zelf bokst hij niet meer, maar beoefende de sport vanaf zijn 17e en is profbokster geweest. “Ik doe alleen de dingen waar ik goed in ben, of waar ik talent voor heb, anders doe ik het niet.” Jaren geleden vroeg de bekende bokser Stephen Danyo of Rodney hem wilde trainen. “Dat wil ik best, zei ik tegen hem, maar ik wil niet achter je aan te hoeven rennen, daar heb ik geen geduld voor, je moet zelf gemotiveerd zijn. Nou dat was hij en toen zijn we gaan trainen.”

Rodney kijkt terug op een mooie tijd. “We boksten wedstrijden over de hele wereld, deden trainingskampen in Miami. Mensen horen dat, je wordt gezien en dan is een eigen boksschool opeens een heel goed idee,” grapt Rodney. “Ik vind het fantastisch om jongens te coachen en hen – op hun eigen niveau – steeds beter te maken.”

Drijfveren

“Het klinkt misschien gek, maar ik ben heel erg op mezelf. Ik houd van mensen en verhalen, maar ik zit altijd erg in mijn hoofd. In mijn vrije tijd wil ik met niemand kletsen en ben ik graag alleen.” In die spaarzame uurtjes gaat Rodney het liefste bowlen en drie jaar geleden werd hij zelfs Nederlands kampioen. “Bowlen doe ik heel fanatiek, want ik wil de beste zijn. Dat drijft mij in alles wat ik doe. Ik ben gewoon niet tevreden als ik ergens niet écht goed in ben. Als ik op de bank hang, dan lig ik meteen te snurken. Ik ben graag bezig. Nu ik ouder word, merk ik nog meer dat ik nog zoveel wil doen, ontdekken en leren.”

Lockdown biedt adempauze

En toen kwam de derde lockdown. Hoe ervaarde hij dat? “Het was heel vervelend! Het kwam voor mij toch ook wel onverwacht. De eerste week van die lockdown heb ik niets gedaan, ik was het even helemaal zat. Met verbazing heb ik gekeken hoe alles in onze buurlanden gewoon kon doorgaan. Voor mij rijmde dat niet met het regeringsbeleid in ons land. Gelukkig kon ik thuis nog íets doen; weavebanen en haarwerken verven. Normaal gesproken ga ik maar door en werk ik tot laat, maar tijdens zo’n lockdown heb je veel minder om handen. Ik heb de tijd genomen na te denken en te kijken hoe ik efficiënter met mijn werktijd kon omgaan, zodat ik wat meer vrijheid heb en bij mijn gezin kan zijn.”