Marloes_kapper_Brabant_corona_geteisterd_anko

Toen Nederland nog niet wist hoe ernstig het virus was, sloeg het in het Brabantse Erp als flink om zich heen. Veel mensen werden ziek, er vielen doden en kapper Marloes Pennings besloot haar zaak Selected Kappers te sluiten, nog voordat het officieel moest. “Hoe graag ik ook wilde werken, ik vond het niet meer verantwoord.”

Carnaval werd er nog uitbundig gevierd en corona leek ver weg. Het virus kwam wel ter sprake, maar de ernst ervan was nog niet duidelijk. “Je hoorde er wel steeds meer over op het nieuws”, vertelt Marloes. “En langzaam maar zeker hoorde je meer verhalen van mensen die ziek waren en in het ziekenhuis werden opgenomen. Ook in de salon merkte ik het: steeds meer mensen belden af omdat ze zich niet lekker voelden of het niet veilig vonden om zich te laten knippen. Mijn zusje is ic-verpleegkundige en ik vroeg haar regelmatig wat ze van het virus verwachtte. ‘Pas maar goed op’, zei ze dan. ‘En maak alles goed schoon.’ Dus ik liep af en aan met desinfectiedoekjes.”

Geen makkelijke keuze

“Het was een onrustige tijd”, herinnert Marloes zich. “Iedereen kende wel iemand die ziek was of in het ziekenhuis lag. Je zag veel verdriet en er was nog veel onduidelijkheid over het virus. In het dorp waren er inmiddels al zeven mensen aan corona overleden. De dag na de eerste persconferentie werd ik door veel mensen ge-appt met de vraag of ik de dag erna wel open zou gaan. ‘Ja, natuurlijk’, dacht ik. ‘Als de overheid vindt dat het verantwoord is, kan dat gewoon.’ Maar toch knaagde er iets, het voelde niet fijn. Na veel wikken en wegen heb ik de knoop doorgehakt en de salon gesloten. Ik vond het zeker geen makkelijke keuze, want het is toch mijn broodwinning. Ook twijfelde ik of mijn klanten het wel zouden accepteren. Maar ik nam deze beslissing juist uit respect en veiligheid voor mijn klanten en medewerkers, van wie er een zwanger was. En uiteraard ook voor mezelf. Ik heb een longziekte, dus wil ook geen risico lopen. Gelukkig snapten de meeste klanten mijn besluit volledig.”

Kerkklokken

“Natuurlijk heb ik getwijfeld, ook nadat ik mijn besluit had genomen. Vooral omdat ik in andere dorpen zag dat de salons daar gewoon open waren. Hier was het dorp uitgestorven. Je hoorde alleen de kerkklokken wanneer er weer iemand was overleden. Het was echt heftig. Een week later moesten alle salons dicht. Toen wist ik zeker dat ik de goede keuze had gemaakt. Inmiddels hebben al mijn collega’s corona gehad, gelukkig zijn ze niet erg ziek geweest. Zelf ben ik onlangs drie weken uit huis geweest, omdat mijn kinderen en vriend besmet waren. Geen makkelijke beslissing, maar wel beter voor mijn klanten en mezelf. Ondanks alle maatregelen voel ik me niet honderd procent veilig. Maar doordat bijna iedereen in het dorp de ernst van de ziekte van dichtbij heeft meegemaakt, zijn we ons wel bewust van de risico’s en handelen we hiernaar. Je wilt niemand ziek maken. Dat geeft toch een gerust gevoel.”